KEŞKE "KEŞKE" DEMESEYDİM !

         
 KEŞKE "KEŞKE" DEMESEYDİM !

Eline kalemi almaya çalışıyordu ama parmaklarını engelleyen bir güç vardı sanki. Kendini zorluyordu ama nafile... oysa içini dökmeye o kadar çok ihtiyacı vardı ki ...Tüm bunları düşünmeyi bırakıp tekrar sarıldı kalemine... "Son bir hamle" diyerek tuttu kalemini. Parmaklarına söz geçirmeye çalışıyordu adeta. Onu durduran güç bile bu kararlılığa artık karşı gelmekte zorlanıyordu. Ama pes de etmiyordu.


Kendini yoğun birikintilerden soyutlamaya çalışıyordu. Kalp ile gönül savaş verirken nasıl yazabilirdi ki ? En iyisi susmak, düşünmemek diyordu kendine. Belki de tekrar kendini saçma günün telaşına bırakmak daha iyi gelirdi ona.


Ne yapacağını bilmiyordu. Son günlerde dinlediği şarkı çalıyordu radyoda. Sesini biraz yükseltip mırıldanmaya başladı. Kanepeye uzanıp sessizce durdu. Düşünüyordu. Halini gözünün önünden geçirdi ve yavaşça yerinden kalktı. Ayakları artık bedeninden bağımsız hale gelmişti ....